آناتومی بینی

آناتومی بینی

شکل و ظاهر  بینی خارجی  نه تنها  بر ظاهر  کلی صورت،  بلکه بر  پروسه های  عملکردی  که داخل بینی  انجام  می شوند،  تاثیر می گذارد . آناتومی  ساختمان بینی از نظر زیبایی و عملکردی مهم است، زیرا  به عنوان دروازه ی ورودی مسیر تنفسی،  اعمال فیزیولوژیک مختلفی را انجام می دهد .

پوست و بافت های نرم  صورت، به منظور درمان  جراحی بینی موثر،  نقایص  بافت های نرم  صورت،  چه تروماتیک  باشند، یا  ماهیت  نئوپلاستیک داشته باشند، در نظر گرفتن  نماهای افتراق دهنده ی آناتومی مورفولوژی  و توپوگرافیک صورت مهم است، زیرا صورت  یک منطقه قابل رویت است و درمان  اشتباه  یا ناکافی  می تواند  تغییرات  بافتی قابل رویت  ایجاد کند .

یکی از این  نماها، در برگیرنده ی خطوط کشش  پوست می باشد  که به عنوان  خطوط کشش در پوست ریلکس نیز نامیده می شود .  اگر در زمان بخیه کردن  صدمات پوستی،  این خطوط کشش را در نظر داشته باشیم،  وضوح اسکار  ها کمتر خواهد شد .  واحد های  زیبایی صورت، مسئله  مهمی در درمان نقایص  بزرگ تر بافت نرم می باشند . عدم توجه  به این واحد ها  منجر  به نتایج  زیبایی ضعیفی خواهد شد .

آناتومی بینی

اسکلت صورت

آگاهی داشتن  از اجزا  متعدد  اسکلت  استخوانی  صورت و مجاورت  آن ها با یکدیگر ، در  ارزیابی تروما  و نیز در تشخیص  و درمان  بیماری های  التهابی  اسکلت صورت و عوارض آن ها،  اهمیت خاصی  دارد .

استخوان فک فوقانی  یا ماگزیلا، سینوس  ماگزیلری  را در خود  جا می دهد و از جوانب  از طریق  زائده  زایگوما با  استخوان زایگوماتیک  مفصل  می شود . بخش فوقانی  ماگزیلا  به استخوان بینی متصل میشود  و زائده پیشانی  آن به سمت بالا  به استخوان فرونتال می پیوندد .

زایگومانیز، زائده  پیشانی دارد  که از بالا  در خارج  اربیت  به استخوان  فرونتال، متصل  می شود .  زایگوما از  خلف  باقوس  زایگوماتیک  مرتبط می شود .

بینی خارجی

شکل بینی خارجی  توسط  استخوان های بینی که یک جفت  استخوان مستطیلی  شکل در  پشت بالای بینی هستند، و یک جفت غضروف های پره ای در بخش های  مرکزی و تحتانی بینی ،  تعیین می شود . بخش های جانبی  پره های بینی  نیز حاوی  تعدادی  غضروف  فرعی کوچک  می باشد  که به نام  غضروف های  آلار  فرعی  نامیده می شوند که در بافت  های نرم  جانبی  جا گرفته اند .

شکل و پایداری  غضروف های  آلار،  که هر کدام  دارای  ستون داخلی  و خارجی  می باشند،  عمدتا  شکل نوک بینی  و  شکل سوراخ بینی  را تعیین می کنند . در نتیجه،  آن ها  در برقراری  یک راه هوایی موثر  از بینی  نیز مهم اند .  علاوه  بر ستون داخلی  لبه تحتانی  تیغه بینی  و بافت همبندی  تیغه ی  بینی  نیز در پایداری  قاعده  بینی مسئول  هستند . در رفتگی  لبه تحتانی  تیغه بینی  نیز می تواند  با انسداد  قسمتی  از مسیر  تنفسی از بینی ،  مانع از تنفس  از بینی شوند .

حفرات بینی

حفرات بینی از قدام،  از وستیبول  بینی شروع می شوند  که وستیبول  از خلف با دریچه  داخلی بینی  که بین  لبه خلفی  غضروف آلار  و لبه  قدامی غضروف  جانبی قرار گرفته،  محدود می شود .  منطقه دریچه تنگ  ترین  بخش  مسیر  تنفسی  فوقانی می باشد و به همین جهت، تاثیر شدیدی بر آئرودینامیک  جریان  هوای بینی اعمال  می کند . سوراخ  استخوانی قدامی  حفره بینی  که به نام دهانه  گلابی شکل  نامیده می شود،  از جوانب  و پایین  با ماگزیلا  و از بالا  با استخوان  بینی احاطه  می شود . قسمت داخل  بینی در پشت دریچه  بینی ، توسط تیغه میانی بینی به دو  حفره اصلی  تقسیم  می شود .  تیغه بینی  از بخش غضروفی  قدامی  و در دو بخش  استخوانی خلفی  تشکیل شده است .  اختلالات در شکل  تیغه بینی ، شامل  انحراف تیغه بینی،  تیغه تحت  کشش، خار  یا ستیغ، علت شایعی  برای انسداد  راه هوایی بینی می باشد .

حفره بینی از بالا  توسط صحنه  غربالی استخوان اتموئید  احاطه می شود .  این صفحه  ی نازک  استخوانی،  سوارخ های  متعددی  برای عبور  الیاف بویایی دارد و نیز  محدوده ی  حفره ی جمجمه ای  قدامی را تشکیل  می دهد .

کف حفره  ی بینی  عمدتا  توسط کام  سخت تشکیل  می شود که  توسط دو زائده ی کامی ماگزیلا و صفحه ی عرضی استخوان  کامی تشکیل می شود .

مجرای نازولاکریمال  جزئی از دستگاه  اشکی می باشد  که  شامل غده ی اشکی،  مجاری اسکی و  ساک اشکی  نیز می باشد  که در مجرای  استخوانی  بین کانتوس داخلی  چشم و  مئاتوس  تحتانی  بینی،  عبور می کند . یک جراح بینی خوب  باید  قبل از  انجام هر گونه جراحی نواحی مختلف بینی را بررسی کند . هر گونه اختلال در کوچکترین عضو از بینی  می تواند مشکلات بسیاری را  با خود همراه داشته باشد .